۱. نگاه سنتی به اینکه عروسی با کیه
در گذشته، پاسخ مشخص بود: عروسی با داماد است.
در بیشتر مناطق ایران، عرف بر این بود که خانواده داماد تمام هزینههای مراسم را پرداخت کند؛ از تالار و شام گرفته تا گلآرایی و حتی موسیقی و فیلمبرداری. این رسم از دید فرهنگی ریشه داشت؛ چون مرد نانآور خانواده محسوب میشد و برگزاری عروسی نشانهای از توانایی مالی او به شمار میرفت.
در این نگاه سنتی، خانواده عروس معمولاً فقط جهیزیه را آماده میکردند. عروسی در خانه یا حیاط بزرگ برگزار میشد و مهمانها از دو خانواده دعوت میشدند، اما مسئول اصلی پذیرایی، داماد بود. هنوز هم در بسیاری از شهرهای کوچک و روستاها این رسم پابرجاست و وقتی از کسی بپرسید «عروسی با کیه؟»، بیدرنگ میگوید: «با داماده، معلومه!»
۲. تغییرات اجتماعی و فشار اقتصادی
اما امروز شرایط جامعه فرق کرده است.
هزینههای زندگی و برگزاری مراسم عروسی نسبت به گذشته چندین برابر شده است؛ تالار، شام، آرایشگاه، عکاسی، لباس، موزیک و گلآرایی هر کدام رقمهای بالایی دارند. در چنین شرایطی، بسیاری از جوانها میپرسند: آیا منطقی است تمام هزینهها با داماد باشد؟
پاسخ منطقیتر این است که عروسی باید به اندازه توان مالی دو طرف برگزار شود، نه بر اساس رسم و چشموهمچشمی.
امروزه در بسیاری از خانوادهها، خرج عروسی بهصورت مشترک پرداخت میشود. گاهی خانواده داماد تالار را میگیرد، خانواده عروس هزینه فیلمبرداری یا آرایشگاه را تقبل میکند و گاهی خود عروس و داماد از پساندازشان بخشی از هزینهها را پرداخت میکنند.
در این شرایط، وقتی از کسی بپرسیم «عروسی با کیه؟»، جواب دیگر یککلمهای نیست. بلکه گفته میشود: «با هر دو خانوادهست، بستگی به توافق داره.»
۳. عروسی با کیه در فرهنگهای مختلف ایران
فرهنگ ایرانی متنوع است و پاسخ به سؤال “عروسی با کیه” در هر منطقه فرق میکند:
- در تهران و شهرهای بزرگ: عموماً هزینهها بین دو خانواده تقسیم میشود. خانواده داماد تالار و شام را برعهده دارد، خانواده عروس عکاسی، آرایشگاه یا بخشی از پذیرایی را میپردازد.
- در شمال ایران: گاهی خانواده عروس نیز مراسمی جداگانه به نام «جشن دختر» برگزار میکند.
- در جنوب کشور: جشنها پرشور و چندروزهاند، ولی همچنان بیشتر هزینهها با داماد است.
- در مناطق کردستان و لرستان: مراسم به شکل مشارکتی برگزار میشود و دو خانواده در هزینهها شریکاند.
- در خراسان و سیستان: همچنان نگاه سنتیتر حاکم است و بیشتر مخارج با خانواده داماد است.
این تنوع فرهنگی نشان میدهد که هیچ پاسخ ثابتی برای سؤال «عروسی با کیه» وجود ندارد و عرف هر منطقه تعیینکننده است.
۴. نقش گفتوگو و تفاهم در تعیین اینکه عروسی با کیه
در بسیاری از موارد، اختلاف بر سر همین مسئله ساده به دلخوری یا حتی قطع نامزدی منجر میشود.
بهترین راه، گفتوگوی صادقانه و محترمانه بین دو خانواده است.
بهتر است در جلسات اولیه عقد یا نامزدی، درباره نحوه برگزاری مراسم، تعداد مهمانها، مکان و تقسیم هزینهها صحبت شود.
گفتن اینکه «عروسی با کیه» نشانه بیاحترامی نیست؛ بلکه نشانه بلوغ فکری و شفافیت مالی است.
وقتی همه چیز روشن باشد، هیچکس احساس فشار یا سوءتفاهم نمیکند.
۵. نقش مراکز تشریفاتی و باغ تالارها
در سالهای اخیر، حضور باغ تالارهای تخصصی و مراکز تشریفات مثل باغ تالار موسوی، کار را برای خانوادهها بسیار سادهتر کرده است.
این مجموعهها پکیجهای مشخصی ارائه میدهند که شامل تالار، شام، گلآرایی، عکاسی و پذیرایی است.
به همین دلیل، خانوادهها میتوانند با آگاهی از قیمت نهایی تصمیم بگیرند که هزینه چگونه تقسیم شود.
برای مثال، ممکن است توافق کنند:
- خانواده داماد هزینه تالار و شام را بپردازد،
- خانواده عروس هزینه عکاسی و آرایشگاه را تقبل کند،
- و خود عروس و داماد با کمک یکدیگر بخشی از هزینه ماهعسل یا دکور را تأمین کنند.
چنین توافقی باعث میشود همه راضی باشند و مراسم با آرامش برگزار شود.
۶. وقتی یکی از خانوادهها توان مالی کمتری دارد
گاهی یکی از خانوادهها وضعیت اقتصادی ضعیفتری دارد. در این شرایط، اگر بپرسیم «عروسی با کیه؟» پاسخ اخلاقی این است که با درک متقابل و همراهی هر دو خانواده باشد.
هدف از ازدواج، تشکیل زندگی مشترک است، نه رقابت در تجمل.
برگزاری مراسمی ساده اما صمیمی در یک باغ تالار زیبا، میتواند هم شأن دو خانواده را حفظ کند و هم بدون فشار مالی انجام شود.
در واقع، بهتر است مراسمی گرفته شود که به هر دو طرف احساس رضایت بدهد، نه اینکه باعث بدهی یا اضطراب شود.
۷. نگاهی مدرن به اینکه عروسی با کیه
در نسل جدید، بسیاری از زوجها ترجیح میدهند خودشان برگزارکننده اصلی عروسی باشند.
یعنی با پسانداز یا درآمد شخصیشان بخشی از هزینهها را پرداخت میکنند و با انتخاب آگاهانه تالار و خدمات، هزینهها را کنترل میکنند.
در این نوع نگاه مدرن، پاسخ به سؤال «عروسی با کیه» این است:
«عروسی با ما دو نفره؛ چون زندگی مشترک ماست.»
این طرز فکر بهویژه در میان زوجهای تحصیلکرده و شهرنشین در حال گسترش است و نشانه استقلال مالی و فکری هر دو نفر است.
۸. جمعبندی: عروسی با هر کی که باشد، هدف شادی است
در نهایت، مهم نیست عروسی با کیه — با داماد، با عروس یا با هر دو خانواده.
مهم این است که این جشن، با محبت، آرامش و تفاهم برگزار شود.
عروسی یعنی آغاز زندگی، نه نمایش توان مالی یا رقابت میان خانوادهها.
پس اگر در آستانه ازدواج هستید، با گفتوگو و احترام تصمیم بگیرید که عروسی با کیه، تا این مراسم زیبا تبدیل به یادگاری ماندگار شود، نه دغدغه مالی.
و به یاد داشته باشید:
در باغ تالارهایی مثل باغ تالار موسوی، میتوانید مراسمی باشکوه، شاد و در عین حال اقتصادی برگزار کنید — بدون اینکه بپرسید “عروسی با کیه”، چون همه چیز از پیش هماهنگ و متعادل طراحی شده است.